Jenny Jenny, je kent de nachten niet die ik verstop Hieronder een tweede verhaalkamer Om je naar beneden te fluiten De man die zich laat verdelen Tijd is een vrek Hij heeft een zilveren munt Laat het alleen uren schijnen Terwijl je het wegslaapt Er is een zeldzame en vreemde manier van leven Deel alleen bekend bij iedereen, Jenny Aical waar is de eindparade Zoiets zouden mensen hier ongebruikelijk vinden Jenny Vanavond op de schijnpekel van een lunazee In de verte zeilen we verder om de maan te steunen Jenny Jenny, je kent de dagen niet die ik heb geprobeerd Achtertuinverhalen vertellen Dus misschien om te amuseren O je humeur is nooit duizelig Als je lacht, ben ik heel blij Maar je pruilt liever Zo’n lui kind Je durft je armen over elkaar te slaan Tik en zeg dat ik lieg Er is een zeldzame en vreemde manier van denken Deel alleen bekend bij iedereen, Jenny De kleine stap en de gigantische sprongers Ik heb de voorsprong in de race ernaartoe Jenny Vanavond op de schijnpekel van een lunazee In de verte zeilen we verder naar de achterkant van de maan Dat was een zucht Maar niet bedoeld om je te benijden Toen je leeftijd van mij was Sommige dingen waren waar Ochtend woulde En kalenderpagina’s hadden Nieuwe gedrukte seizoenen op Hun tegenovergestelde kanten Jenny Jenny, je kent de nachten niet die ik verstop Hieronder een tweede verhaalkamer Om je naar beneden te fluiten O de man die zich laat verdelen Tijd is een vrek Hij heeft een zilveren munt Laat het uren schijnen Terwijl je het wegslaapt Er is een zeldzame en vreemde manier van leven Deel alleen bekend bij iedereen, Jenny Uit blikken schepen springen de bubbelkopjongens Om hun vlaggen in poedervormige grond te duwen en te huilen Geen tweede placers Geen slim uitziende ganzen in motorkappen Dans met varkens in een hoge knoopbroek Geen melkemmer voor de boerendochter Geen vrolijke steden met huizen met zoete muren Hier heb ik gevonden Terug op de maan Niet hier Ik heb gevonden Terug op de maan