Origineel
O pintor Paul Gauguin amou a luz da BaÃa de Guanabara
Opositor Cole Porter adorou as luzes na noite dela
A BaÃa de Guanabara
O antropólogo Claude Lévi-Strauss detestou a BaÃa de Guanabara
Pareceu-lhe uma boca banguela
E eu, menos a conhecera, mais a amara?
Sou cego de tanto vê-la, de tanto tê-la estrela
O que é uma coisa bela?
O amor é cego
Ray Charles é cego
Stevie Wonder é cego
E o albino Hermeto não enxerga mesmo muito bem
Uma baleia, uma telenovela, um alaúde, um trem?
Uma arara?
Mas era ao mesmo tempo bela e banguela a Guanabara
Em que se passara passa passará um raro pesadelo
Que aquieço a contruir sempre buscando o belo e o Amaro
Eu não sonhei:
A praia de Botafogo era uma esteira rolante de areia branca e óleo diesel
Sob meus tênis
E o Pão de Açúcar menos óbvio possÃvel
Ã? minha frente
Um Pão de Açúcar umas arestas insuspeitadas
� áspera luz laranja contra a quase não luz, quase não púrpura
Do branco das areias e das espumas
Que era tudo quanto havia então de aurora
Estão às minhas costas um velho cabelos nas narinas
E uma menina ainda adolescente e muito linda
Não olho pra trás mas sei de tudo
Cego às avessas,o nos sonhos, vejo o que desejo
Mas eu não desejo ver o terno negro do velho
Nem os dentes quase-não-púrpura da menina
(Pense Seurat e pense impressionista
Essa coisa da luz nos brancos dente e onda
Mas não pense surrealista que é outra onda)
E ouço as vozes
Os dois me dizem
Num duplo som
Como que sampleados num Sinclavier:
“Ã? chegada a hora da reeducação de alguém
Do Pai, do Filho, do EspÃrito Santo, amém
O certo é louco tomar eletrochoque
O certo é saber que o certo é certo
O macho adulto branco sempre nomando
E o resto ao resto, o sexo é o corte, o sexo
Reconhecer o valor necessário do ato hipócrita
Riscar os Ãndios, nada esperar dos pretos”
E eu, menos estrangeiro no lugar que no momento
Sigo mais sozinho caminhando contar o vento
E entendo o centro do que estão dizendo
Aquele cara e aquela:
Ã? um desmascaro
Singelo grito:
“O rei está nu”
Mas eu desperto porque tudo cala frente ao fato de que o rei é mais bonito nu
E eu vou e amo o azul, o púrpura e o amarelo
E entre o meu ir e o do sol, um aro, um elo
(“Some may like a soft brazilian singer
But I’ve given up all attempts at perfection”)
Vertaling
Schilder Paul Gauguin hield van het licht van Guanabara Bay
Tegenstander Cole Porter hield van de lichten op haar avond
De Guanabara-baai
Antropoloog Claude LÃ © vi-Strauss had een hekel aan Guanabara Bay
Het leek een tandeloze mond
En hoe minder ik haar kende, hoe meer ik van haar had gehouden?
Ik ben blind voor haar zoveel te zien, voor zoveel te staren
Wat is mooi?
Liefde is blind
Ray Charles is blind
Stevie Wonder is blind
En de albino Hermeto ziet niet eens goed
Een walvis, een soap, een luit, een trein?
Een ara?
Maar voor Guanabara was het zowel mooi als tandeloos
Wat er is gebeurd, zal een zeldzame nachtmerrie doorstaan
Mag ik blijven bouwen, altijd op zoek naar schoonheid en Amaro
Ik droomde niet:
Botafogo beach was een transportband van wit zand en dieselolie
Onder mijn sneakers
En het minst voor de hand liggende suikerbrood mogelijk
DE?? Mijn voorkant
Een Sugar Loaf enkele onverwachte randen
DE?? Ruw oranje licht tegen bijna geen licht, bijna niet paars
Wit zand en schuim
Dat was alles wat er toen bij zonsopgang was
Achter me zit een oud haar in mijn neusgaten
En een tienermeisje en heel mooi
Ik kijk niet achterom, maar ik weet alles
Blind binnenstebuiten, in dromen zie ik wat ik wil
Maar ik wil het zwarte pak van de oude man niet zien
Evenmin de bijna niet-paarse tanden van het meisje
(Denk Seurat en denk impressionistisch
Dit lichte ding op de witte tand en golf
Maar denk niet surrealistisch dat het weer een golf is)
En ik hoor de stemmen
Beiden vertellen me
In een dubbel geluid
Alsof in een sinclavier bemonsterd:
‘De tijd is rijp voor iemands heropvoeding
Van de Vader, van de Zoon, van de Heilige Geest. Amen
Het juiste is gek om electroshock te nemen
Het recht is om te weten dat het goed is
Het blanke volwassen mannetje temt altijd
En de rest voor de rest, seks is de snee, seks
Herken de noodzakelijke waarde van de hypocriete daad
Kras de indianen, verwacht niets van de zwarten ”
En ik, minder vreemd in de plaats dan op het moment
Ik volg meer alleen wandelend terwijl ik de wind tel
En ik begrijp het centrum van wat ze zeggen
Die man en die:
DE?? ontmaskeren
Eenvoudige kreet:
“De koning is naakt”
Maar ik word wakker omdat alles stil is in het licht van het feit dat de koning mooier naakt is
En ik ga en hou van het blauw, het paars en het geel
En tussen mijn heengaan en de zon, een ring, een schakel
(“Sommigen houden misschien van een zachte Braziliaanse zanger
Maar ik heb alle pogingen tot perfectie opgegeven “)