Zijn wij de dwazen om verrast te worden Dat een stilte zonder geluid kon eindigen Zoals het stille filmtijdperk, zoals met sneeuw Zoals wanneer Sal afgebrand is Nou ja, er was geluid maar niets om het doorgeven te markeren Van die grote onuitgesproken kans die we hadden gevonden Waar het einde van de nacht goed betreden en vertrouwd was Zoals de Charlie Chaplin-wandeling die naar zwart vervaagt En er was niemand die zijn ziel probeerde te verkopen Ze probeerden ze alleen terug te kopen Ze probeerden ze alleen terug te kopen Nou ja, er was een Sal Hij liep met uitpuilende zakken door de stad Of hij was niet van plan Of hij werd gewoon opgewonden toen hij zag hoe dingen afbranden Nou, ik denk dat hij het idee kreeg, als je nu een stuk goud in je hand houdt Voor één keer in je leven kun je wat gewicht rondwerpen En Sal, je slimeball-uitverkoop, hoe kunnen we je de schuld geven We willen allemaal iets om onze vingers op te leggen En je zult nooit de echte troon kennen die je hebt verloren Totdat de vinyl barkrukken weg zijn Totdat de vinyl barkrukken weg zijn Als je wat woorden omzeilt, zeg je dat misschien Sal droeg een fakkel voor de meute Maar de meute is ook weg, ja het enige teken van hen is nog over Staat op elk scherm bij de Multiplex en we gaan er niet naar toe Omdat er geen cowboys zijn in deze stad in Connecticut Nee, niet meer, nee, niet sinds Sal is afgebrand Zodra je je tinnen beker in de drinkplaats van de muze hebt gedompeld Of pionier een nieuw stukje grond Dan zou je op je tijdgereden slaapzak liggen Heel verbaasd over het uitgestrekte terrein En als iemand zei dat je nooit roem en fortuin zou hebben Alleen die bar, weet je, je zou weer zo rijden Ik wed dat je weer zo zou rijden