Origineel
Dumpf gahnt der abgrund
Fern ertrinkt ein schrei im grau
Von anbeginn dazu bestimmt
Sich zwischen schroffen wanden
Zu verlieren
Die halt und hilfe niemals boten
Niemals
Die kraft erlahmt
Ein irren, zeillos, willenlos
Der weg erstarrt
Wie wahr
Das nachteste tor verschlossen
Ein siegel fest aus kaltem stein
Der blick zuruck zu staub zerfallt
Nach vorne senkt ein schleier sich
Um stuck fur stuck
Die letzte regung zu ersticken
Stirbt der weg
Erstarrt
Wie wahr
[Text: Waldura / Music: Waldura, Heinzelmann]
Vertaling
De afgrond ziet er saai uit
In de verte verdrinkt een schreeuw in het grijs
Bedoeld vanaf het begin
Kronkelen tussen ruig
Verliezen
De stop en hulp bood nooit
Echt niet
De kracht verzwakt
Een gek, zeillos, zonder wil
Het pad loopt vast
Hoe waar
De nachtpoort was op slot
Een zegel van koude steen
De blik op stof brokkelt af
Een sluier daalt naar voren
Een voor een
Om de laatste emotie te verstikken
Als hij sterft
Verstijft
Hoe waar
[Tekst: Waldura / Muziek: Waldura, Heinzelmann]