Origineel
For those who’ve heard the bells ringing
For those who’ve felt my gazing eyes
I am what you call a dream
To whom I draw the line of sanity
To furthest hill I long my tears (to fall)
Til my soul leaves this poignant world
To be what is one with the night
“I am what is your inmost might”
For who has seen those windswept flowers
For who has held the rarest rose
I shall crown him as the king to be
While his servants laments shall be my wine
“I am what will forever be”
In blood that is written
From the wounds of your pale skin
To join those who have risen
“I am eternally lost in the winds of oblivion”
In portraits of shadowed life
I saw her embraced by the light
A light which you shall never see
For you are what is forlorned
Forlorned shall never be
Just a pale mourning of those forgotten
Filled with sorrow drowned in my endless tears
Under the stars of the nightly sky
I have wept a thousand times
In my bitter sadness
I can now see the beauty in death
As I vanished to forever sleep
I saw the angels that wept
…I saw the angels of death…
Vertaling
Voor degenen die de klokken hebben horen rinkelen
Voor degenen die mijn starende ogen hebben gevoeld
Ik ben wat je een droom noemt
Naar wie ik de grens van gezond verstand trek
Naar de verste heuvel verlang ik mijn tranen (om te vallen)
Tot mijn ziel deze aangrijpende wereld verlaat
Om één te zijn met de nacht
“Ik ben wat je diepste macht is”
Voor wie die winderige bloemen heeft gezien
Voor wie de zeldzaamste roos heeft vastgehouden
Ik zal hem tot koning kronen
Terwijl zijn dienaren klagen, zal mijn wijn zijn
“Ik ben wat voor altijd zal zijn”
In bloed staat geschreven
Van de wonden van je bleke huid
Om je aan te sluiten bij degenen die zijn opgestaan
‘Ik ben voor altijd verloren in de winden van vergetelheid’
In portretten van het schaduwleven
Ik zag haar omhelsd door het licht
Een licht dat je nooit zult zien
Want jij bent wat verlaten is
Verlaten zal nooit zijn
Gewoon een bleke rouw van de vergetenen
Vervuld van verdriet verdronk in mijn eindeloze tranen
Onder de sterren van de nachtelijke hemel
Ik heb duizend keer gehuild
In mijn bittere verdriet
Ik kan nu de schoonheid in de dood zien
Terwijl ik verdween om voor altijd te slapen
Ik zag de engelen die huilden
… ik zag de engelen van de dood …