Haar huid is zacht als wind Bleek als mijn handpalmen van zonde En haar ogen als donkerblauwe zeeën Staar me met ijzige dromen In mijn dromen “Wij zullen zijn” In mijn dromen “In de werelden eronder” En de avond valt voor mijn bruid Meesteres van de dageraad, ’s nachts omarmd Glanzende weiden voor de schemering Buiten de schaduwen zullen ze in stof veranderen Haar huid… Tijdloos is onze verliefde nacht Geheimen van strelen kunnen Worden niet vastgehouden door het verblindende licht Voor altijd in onze ogen zien we de stervende leugens Van de waarheid uit het verleden, tot dagen toe zullen ze duren? Vervagen tot dromen, er is iets dat roept Haar uiteenlopende liefde in die schaduwrijke zalen Want daar kom ik terug, daar verlang ik naar Bereid tot waar de lichtstralen niet zullen draaien Haar betoverende ogen houden mijn adem in In een voor haar verboden paradijs heb ik gebloed Voor haar verloren zal ik ongezien tranen vergieten Beroofd zal ik zijn om te zien wat voor mij gepland is Haar huid is zacht als wind Zacht als de witte vleugels van de zwaan En haar stem laat het weer vallen Oh, luister naar de schoonheid van haar lied Stormen zijn verscheurd “Maar we staan ??hoog” Stormen zijn verscheurd ‘In die schaduwrijke zalen’