Por una cabeza de un noble potrillo
que justo en la raya afloja al llegar
y que al regresar parece decir:
no olvides, hermano,
vos sabes, no hay que jugar...
Por una cabeza, metejon de un dia,
de aquella coqueta y risueña mujer
que al jurar sonriendo,
el amor que esta mintiendo
quema en una hoguera todo mi querer.
Por una cabeza
todas las locuras
su boca que besa
borra la tristeza,
calma la amargura.
Por una cabeza
si ella me olvida
que importa perderme,
mil veces la vida
para que vivir...
Cuantos desengaños, por una cabeza,
yo jure mil veces no vuelvo a insistir
pero si un mirar me hiere al pasar,
su boca de fuego, otra vez, quiero besar.
Basta de carreras, se acabo la timba,
un final reñido yo no vuelvo a ver,
pero si algun pingo llega a ser fija el domingo,
yo me juego entero, que le voy a hacer.

Voor een kop van een nobel veulen
dat recht op de lijn wordt losser bij aankomst
en dat bij terugkeer lijkt te zeggen:
vergeet broer niet
weet je, je hoeft niet te spelen ...
Voor een hoofd, een dag rotzooi
van die flirterige en glimlachende vrouw
dat als ik vloekend lachend,
de liefde die liegt
verbrand al mijn liefde in een vreugdevuur.
Door een hoofd
alle gekke dingen
haar mond die kust
het verdriet uitwissen,
rustige bitterheid.
Door een hoofd
als ze me vergeet
Wat maakt het uit om mezelf te verliezen
duizend keer leven
voor wat leven ...
Hoeveel teleurstellingen, voor een hoofd,
Ik zweer het duizend keer dat ik niet meer zal aandringen
maar als een blik me pijn doet bij het passeren,
zijn mond van vuur, nogmaals, ik wil kussen.
Genoeg race, timba voorbij,
een einde zal ik niet meer zien,
maar als er op zondag een pingo wordt opgelost,
Ik speel mezelf heel, wat moet ik doen?