Hay que volar en este tiempo, a dónde?
Sin alas, sin avión, volar sin duda:
ya los pasos pasaron sin remedio,
no elevaron los pies del pasajero. Hay que volar a cada instante como
las águilas, las moscas y los días,
hay que vencer los ojos de Saturno
y establecer allí nuevas campanas. Ya no bastan zapatos ni caminos,
ya no sirve la tierra a los errantes,
ya cruzaron la noche las raíces, y tú aparecerás en otra estrella
determinadamente transitoria
convertida por fin en amapola. 

We moeten deze keer vliegen, waar?
Zonder vleugels, zonder vliegtuig, vlieg zonder twijfel:
de stappen zijn voorbij zonder remedie,
ze tilden de voeten van de passagier niet op. Je moet op elk moment vliegen
de adelaars, de vliegen en de dagen,
je moet de ogen van Saturnus slaan
en daar nieuwe klokken opzetten. Schoenen en wegen zijn niet langer genoeg,
Het land bedient de zwervers niet meer,
de wortels zijn de nacht overgestoken en je zult in een andere ster verschijnen
beslist voorbijgaand
veranderde uiteindelijk in een klaproos.